آه که چقدر دلم از بي معرفتي آدم ها مي گيرد . نمي دانم اين رسم روزگار است
يا رسم آدم ها ، که تا يادشان نکني يادت نمي کنند . خيلي سخت است کساني
که دوستشان داري - صادقانه و از عمق وجودت- ، بي رحمانه - و شايد هم
ندانسته - قلبت را تکه تکه کنند. خيلي انتظار بزرگي است اين که بخواهي
عزيزانت جوياي احوالت باشند !!!!!